To ¨εντυπωσιακό" αποτέλεσμα μιας προσεκτικής ερευνας στο στρατό!
Το 1940 διενεργήθηκε μια μελέτη της οποίας ο σκοπός ήταν να εντοπίσει τρόπους προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα της βολής ενός στοιχείου πυροβόλου. Ο στόχος ήταν να αυξηθεί η ταχυβολία ή να μειωθεί ο αριθμός του προσωπικού που το υπηρετούσαν, δηλαδή ο τυπικός ορισμός της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας.
Ως τμήμα αυτής της έρευνας, οι ερευνητές εξέτασαν όλες τις προβλεπόμενες κινήσεις του πληρώματος ,πέντε άτομα στην συγκεκριμένη περίπτωση κατά την διάρκεια της γέμισης και της πυροδότησης.
Παρακολουθώντας και αργότερα κινηματογραφώντας αναλυτικά τις κινήσεις των πυροβολητών, οι αναλυτές βρέθηκαν αρκετά μπερδεμένοι με μια σειρά παντελώς άχρηστων και μη αναγκαίων κινήσεων.
Δύο από τους πυροβολητές εμφανίζονταν να μην κάνουν τίποτα το μισό χρόνο ενώ οι υπόλοιποι τρείς ήταν πλήρως απασχολημένοι.
Ακριβώς πριν από την πυροδότηση, οι συγκεκριμένοι δυο στρατιώτες έκαναν πίσω, ο κάθε ένας στις δυο πλευρές του κανονιού και απλά στέκονταν εκεί σε στάση προσοχής, παρακολουθώντας τους άλλους να εκτελούν τις κινήσεις τους. Μετά την πυροδότηση της βολής επέστρεφαν και βοηθούσαν . Αναμφισβήτητα ήταν ρόλος μιας προσεκτικά σχεδιασμένης ρουτίνας κινήσεων, ωστόσο δεν προέκυπτε απολύτως κανένα νόημα.
Αρκετά προβληματισμένοι οι αναλυτές ρώτησαν αρκετά πληρώματα πυροβόλων ,ωστόσο δεν έλαβαν ικανοποιητικές απαντήσεις. Η όλη διαδικασία γέμισης και πυροδότησης ήταν επαρκώς αποτυπωμένη με αναλυτική περιγραφή ρόλων για το κάθε μέλος του πληρώματος . Δίχως αμφιβολία έπρεπε να υπάρχει κάποιος λόγος γιατί αυτοί οι δυο στρατιώτες στέκονταν εκεί το μισό χρόνο.
Κανείς δεν ήξερε το γιατί, ωστόσο όλοι συμφωνούσαν ότι έπρεπε η διαδικασία να διενεργείται με αυτόν τον τρόπο, μια και ούτως η άλλως έτσι τους είχαν εκπαιδεύσει και διδάξει και έτσι έπρεπε να γίνει.
Τελικά οι ερευνητές ρώτησαν και έναν απόστρατο συνταγματάρχη και έναν αξιωματικό-εκπαιδευτή των νεαρών πυροβολητών. Ο βετεράνος κατάλαβε το θέμα αμέσως και σχολίασε ότι «αυτοί οι δυο κρατούν τα άλογα» . «Ποια άλογα» ρώτησαν οι ερευνητές; «Μα αυτά που χρησιμοποιούσαν για να ρυμουλκήσουν τα πυροβόλα».
Παλιότερα κάθε πυροβόλο ρυμουλκείτο από δυο άλογα, τα οποία εάν δεν τα κρατούσες καλά την ώρα της πυροδότησης του όπλου, θα έφευγαν. Η «ανακάλυψη» λοιπόν των ερευνητών ήταν ότι στα πλαίσια των «προβλεπόμενων» διαδικασιών , οι δυο στρατιώτες «κρατούσαν τα ανύπαρκτα άλογα να μην φύγουν»..
Φυσικά τα άλογα είχαν αντικατασταθεί με μηχανοκίνητα μέσα εδώ και χρόνια αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να επικαιροποιήσει και να εξορθολογήσει τις διαδικασίες..
Το σημαντικό συμπέρασμα από την παραπάνω ιστορία είναι ότι πρέπει να εντοπίζουμε τους ανθρώπους στον οργανισμούς μας, οι οποίοι «φυλάνε άλογα». Πάρα πολλοί εκτελούν διαδικασίες που δεν έχουν καμία σημασία ή ελέγχουν ασήμαντα πράγματα.
Θα έπρεπε να είναι καθημερινός στόχος, κανείς να μετατρέπει αυτούς τους αφανείς παρατηρητές σε παραγωγικούς εργαζόμενους.
Το 1940 διενεργήθηκε μια μελέτη της οποίας ο σκοπός ήταν να εντοπίσει τρόπους προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα της βολής ενός στοιχείου πυροβόλου. Ο στόχος ήταν να αυξηθεί η ταχυβολία ή να μειωθεί ο αριθμός του προσωπικού που το υπηρετούσαν, δηλαδή ο τυπικός ορισμός της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας.
Ως τμήμα αυτής της έρευνας, οι ερευνητές εξέτασαν όλες τις προβλεπόμενες κινήσεις του πληρώματος ,πέντε άτομα στην συγκεκριμένη περίπτωση κατά την διάρκεια της γέμισης και της πυροδότησης.
Παρακολουθώντας και αργότερα κινηματογραφώντας αναλυτικά τις κινήσεις των πυροβολητών, οι αναλυτές βρέθηκαν αρκετά μπερδεμένοι με μια σειρά παντελώς άχρηστων και μη αναγκαίων κινήσεων.
Δύο από τους πυροβολητές εμφανίζονταν να μην κάνουν τίποτα το μισό χρόνο ενώ οι υπόλοιποι τρείς ήταν πλήρως απασχολημένοι.
Ακριβώς πριν από την πυροδότηση, οι συγκεκριμένοι δυο στρατιώτες έκαναν πίσω, ο κάθε ένας στις δυο πλευρές του κανονιού και απλά στέκονταν εκεί σε στάση προσοχής, παρακολουθώντας τους άλλους να εκτελούν τις κινήσεις τους. Μετά την πυροδότηση της βολής επέστρεφαν και βοηθούσαν . Αναμφισβήτητα ήταν ρόλος μιας προσεκτικά σχεδιασμένης ρουτίνας κινήσεων, ωστόσο δεν προέκυπτε απολύτως κανένα νόημα.
Αρκετά προβληματισμένοι οι αναλυτές ρώτησαν αρκετά πληρώματα πυροβόλων ,ωστόσο δεν έλαβαν ικανοποιητικές απαντήσεις. Η όλη διαδικασία γέμισης και πυροδότησης ήταν επαρκώς αποτυπωμένη με αναλυτική περιγραφή ρόλων για το κάθε μέλος του πληρώματος . Δίχως αμφιβολία έπρεπε να υπάρχει κάποιος λόγος γιατί αυτοί οι δυο στρατιώτες στέκονταν εκεί το μισό χρόνο.
Κανείς δεν ήξερε το γιατί, ωστόσο όλοι συμφωνούσαν ότι έπρεπε η διαδικασία να διενεργείται με αυτόν τον τρόπο, μια και ούτως η άλλως έτσι τους είχαν εκπαιδεύσει και διδάξει και έτσι έπρεπε να γίνει.
Τελικά οι ερευνητές ρώτησαν και έναν απόστρατο συνταγματάρχη και έναν αξιωματικό-εκπαιδευτή των νεαρών πυροβολητών. Ο βετεράνος κατάλαβε το θέμα αμέσως και σχολίασε ότι «αυτοί οι δυο κρατούν τα άλογα» . «Ποια άλογα» ρώτησαν οι ερευνητές; «Μα αυτά που χρησιμοποιούσαν για να ρυμουλκήσουν τα πυροβόλα».
Παλιότερα κάθε πυροβόλο ρυμουλκείτο από δυο άλογα, τα οποία εάν δεν τα κρατούσες καλά την ώρα της πυροδότησης του όπλου, θα έφευγαν. Η «ανακάλυψη» λοιπόν των ερευνητών ήταν ότι στα πλαίσια των «προβλεπόμενων» διαδικασιών , οι δυο στρατιώτες «κρατούσαν τα ανύπαρκτα άλογα να μην φύγουν»..
Φυσικά τα άλογα είχαν αντικατασταθεί με μηχανοκίνητα μέσα εδώ και χρόνια αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να επικαιροποιήσει και να εξορθολογήσει τις διαδικασίες..
Το σημαντικό συμπέρασμα από την παραπάνω ιστορία είναι ότι πρέπει να εντοπίζουμε τους ανθρώπους στον οργανισμούς μας, οι οποίοι «φυλάνε άλογα». Πάρα πολλοί εκτελούν διαδικασίες που δεν έχουν καμία σημασία ή ελέγχουν ασήμαντα πράγματα.
Θα έπρεπε να είναι καθημερινός στόχος, κανείς να μετατρέπει αυτούς τους αφανείς παρατηρητές σε παραγωγικούς εργαζόμενους.
Γιάννης Στάθης
Απρίλιος 2017
Απρίλιος 2017
