Όταν η τύχη και οι ευνοϊκές συγκυρίες τελειώνουν …. Όταν η
ανεπάρκεια συναντά την σκληρή πραγματικότητα…
Του Γιάννη Στάθη
Ένα βασικό
χαρακτηριστικό της μετριότητας και της ανεπάρκειας είναι ότι , το τυχαίο θετικό γεγονός
παρουσιάζεται ως προϊόν και αποτέλεσμα,
ενδελεχούς και σε βάθος σχεδιασμού,
σωστών δράσεων, συστηματικής οργάνωσης και ορθής στελέχωσης… Καριέρες
χτίστηκαν με την στατιστικοποίηση των τυχαίων γεγονότων. Και για να μην
αδικήσουμε κανέναν όχι φυσικά μόνο στο κράτος αλλά και στον ιδιωτικό τομέα… Φυσικά
το γεγονός ότι η τραγωδία αποκάλυψε την γύμνια του κράτους , δεν κάνει τους προηγούμενους
καλύτερους ή αποτελεσματικότερους.. Στις εξετάσεις απέτυχαν όλοι…
Τι γίνεται όμως όταν τελειώσει η
τύχη … Τι γίνεται όταν πραγματοποιηθεί το ραντεβού της ανεπάρκειας με την
σκληρή πραγματικότητα…?
Οποτεδήποτε συνέβη στη χώρα μας
γεγονός όπως πλημμύρες , ναυάγια , πυρκαγιές ,καταιγίδες, θεομηνίες ,σεισμοί,
εθνικές κρίσεις τα αποτελέσματα ήταν τραγικά…. Το ελληνικό μοντέλο διαχείρισης
κρίσης βασίστηκε και βασίζεται σε δυνάμεις όπως , συγκυρία ,σύμπτωση , επίκληση
θείων δυνάμεων , λήθη-κοντή μνήμη , τύχη (θεότητα της αρχαίας ελληνικής
μυθολογίας) και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί εκτός από πρόβλεψη, σχεδιασμό
,οργάνωση ,εκπαίδευση και σχέδιο δράσης. Και φυσικά εάν μελετηθεί η επόμενη
ημέρα , οι ευθύνες ανήκουν στους προηγούμενους , στην κλιματική αλλαγή στον
άνεμο…, στην κακιά στιγμή και οπουδήποτε άλλου εκτός από αυτούς φυσικά που
έχουν την ευθύνη..
Φυσικά δεν πρέπει να συγχέουμε τα
αποτελέσματα τα οποία απορρέουν από τον επαγγελματισμό, τον ηρωισμό και την
αυταπάρνηση ορισμένων αποτελεσματικών στελεχών , με την ανεπάρκεια του κράτους
και του πολιτικού συστήματος. Και για να μην είμαστε άδικοι , ούτε ο ιδιωτικός
τομέας στη χώρα μας έχει επιδείξει ικανοποιητικές επιδόσεις…
Από το κάδρο των ευθυνών πρέπει
οπωσδήποτε να εξέλθουν, πυροσβέστες στρατιωτικοί, λιμενικοί και αστυνομικοί που
όπως πάντα με αυτοθυσία έδωσαν το είναι τους για να σώσουν όσους περισσότερους
μπορούσαν. Και το έκαναν..
Όλοι οι άλλοι απέτυχαν παταγωδώς.. Και το
τραγικό κόστος της αποτυχίας είναι δυστυχώς αμέτρητες ανθρώπινες ζωές!
Θεομηνίες συνέβαιναν και θα
συμβαίνουν πάντα. Το ζητούμενο είναι ο
τρόπος διαχείρισης των έκτακτων
καταστάσεων με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε αυτές να αφήνουν τις λιγότερες πιθανές
καταστροφές και συνέπειες.
Κανένα κράτος στο κόσμο δεν
μπορεί να διατηρεί ένα τεράστιο μηχανισμό ικανό να προλαμβάνει και να
καταστέλλει κάθε πιθανή πυρκαγιά.
Ωστόσο δεν είναι αποδεκτό
τέσσερις μέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι, να επικρατεί ένα απίστευτο χάος με
τους ανθρώπους που αγνοούνται. Να μην υπάρχει επίσημος κατάλογος αγνοουμένων
από τις αρχές έτσι ώστε να μπορούν οι δικοί τους άνθρωποι αντί να τρέχουν
αλλόφρονες στους δρόμους ,να έχουν επίσημη ενημέρωση για το ποια είναι η τύχη των συγγενών και των φίλων
τους.
Η Ελλάδα είναι μουδιασμένη και
θρηνεί, οι κάτοικοι των πληγεισών περιοχών είναι σε απόγνωση. Το Κράτος ωστόσο
έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είναι εκεί, στιβαρό, σταθερό και οργανωμένο και
να συντονίζει όλες τις δράσεις. Δυστυχώς όμως .. οι διαπιστώσεις είναι άλλες..
Η γύμνια η ανεπάρκεια η
αναποτελεσματικότητα του κρατικού
μηχανισμού αποδείχθηκε και αποδεικνύεται περίτρανα κάθε λεπτό που περνάει.
Υποτίθεται ότι έχουμε ένα οργανωμένο κράτος
δίπλα στον πολίτη. Όμως αυτό που βλέπουμε είναι η επιτομή και ο ορισμός της
ανικανότητας! Το μεγαλύτερο δίδαγμα της πρόσφατης καταστροφής είναι η
συνειδητοποίηση ότι στην Ελλάδα δεν
υπάρχει κράτος.
Συνειδητοποιούμε ότι το κράτος στην Ελλάδα υπάρχει μόνο για να ληστεύει με τους
φόρους του πολίτες του και μόνο. Και
φυσικά να φροντίζει για την παρασιτική
αυτοσυντήρηση του…
Αναμφισβήτητα υπάρχουν ευθύνες. Δίχως
καμία αμφιβολία υπάρχουν υπεύθυνοι… Δεν περιμένει κανείς φυσικά, να έχουν την ευθιξία και να τις
αναλάβουν. Θα κρυφτούν ξανά, όπως κρύβονται δεκαετίες τώρα, πίσω από τα ακραία
καιρικά και φυσικά φαινόμενα. Τις… θεομηνίες! Τη δύναμη της φωτιάς των υδάτων και
των ανέμων….
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν
καταφέραμε να αποκτήσουμε ως κράτος μια
σοβαρή εθνική στρατηγική άμεσης αντιμετώπισης των καταστροφικών πυρκαγιών τα
καλοκαίρια. Στην πρώτη μεγάλη φωτιά του φετινού καλοκαιριού χάθηκαν δεκάδες
αθώες ψυχές…( όπως γίνεται κάθε χρόνο και φυσικά με κάθε μορφή φυσικής
καταστροφής) . Δεν κατέστη δυνατό δεκαετίες
τώρα, να θωρακιστεί η χώρα με σχέδια για
την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.
Για μια φορά ακόμα θα ακούσουμε
πολλά, και φυσικά δεν θα γίνει απολύτως τίποτα .
Δυστυχώς, η μόνη δύναμη την οποία
κανείς μπορεί να «απευθυνθεί» είναι η θρησκευτική πίστη.. Η τύχη και η συγκυρία
να μην βρεθεί κανείς στο λάθος σημείο τη
λάθος στιγμή σε συνδυασμό με προσευχή και την επίκληση των θειων δυνάμεων (τις οποίες τότε τις θυμόμαστε αλλά
είναι αργά) είναι τα μόνα «μέσα» σωτηρίας στην Ελλάδα του 2018…
Ελλάδα 2018, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την
Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας κάηκαν ζωντανοί τουλάχιστον 86 άνθρωποι,
τραυματίστηκαν εκατοντάδες, χάθηκαν περιουσίες ανυπολόγιστης αξίας.
Και αυτή τη φορά φυσικά , έφταιγε
ο… άνεμος ή ..οι εμπρηστές… ίσως κάποια άγνωστα και απροσδιόριστα συμφέροντα...(
ασύμμετρα ) .Και φυσικά οι μόνοι ο οποίοι δεν έχουν καμιά ευθύνη για την
τραγωδία είναι οι καθ ύλην αρμόδιοι…
Ολοκληρώνω τις σκέψεις μου με τις
δηλώσεις κάποιων εκ των υπευθύνων» στην συνέντευξη-παρωδία στην οποία δεν
ψέλλισαν ούτε ένα «συγγνώμη» για τους 86 (μέχρι τώρα) νεκρούς….
Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας
του Πολίτη, Τόσκας , «Ψάχνω λάθη, αλλά δεν βρίσκω»
Αρχηγός Πυροσβεστική Σωτήρης
Τερζούδης απάντησε: «Δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό, γιατί δεν θα μπορούσα να
κάνω τίποτα διαφορετικό».
Ο αρχηγός της ΕΛΑΣ στρατηγός Κων.
Τσουβάλας δήλωσε: Είμαι περήφανος για τις υπηρεσίες της ΕΛΑΣ. Έκαναν εξαιρετική
και αποτελεσματική δουλειά σε πολύ κρίσιμους οριακούς χρόνους»
…Μέχρι στιγμής απολογισμός των παραπάνω «σωστών»
δράσεων : 86 οι νεκροί από την φωτιά στο
Μάτι – 49 οι τραυματίες στα νοσοκομεία – 11 σε κρίσιμη κατάσταση και 4 παιδιά
νοσηλεύονται στο Παίδων . Δεν έχει νόημα η αναφορά στις υλικές ζημιές…
Τελειώνω με μια μια φράση του
Dietrich Bonhoeffer :“Η δράση δεν πηγάζει από τη σκέψη, αλλά από την ετοιμότητα
για ανάληψη ευθύνης”
Ανάληψη ευθύνης….. ψιλά γράμματα…
Αθήνα 27 Ιουλίου 2018
Υ.Γ. Πρόσφατα είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο για την
διαχείριση κρίσεων στην Ελλάδα…. Πολύ φοβούμαι ότι και αυτή η εργασία αλλά και
το παραπάνω κείμενο εάν δημοσιευτεί τον επόμενο χρόνο πάλι επίκαιρα θα είναι.
http://giannisstathis.blogspot.com/2018/05/blog-post_84.html
