Τουρισμός : Δεν αρκεί ο ήλιος και η θάλασσα ... Η πιο σημαντική τουριστική επένδυση για την Ελλάδα είναι , εμείς οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες να αγαπήσουμε και να σεβαστούμε την χώρα μας.

Τουρισμός : Δεν αρκεί ο ήλιος και η θάλασσα ... Η πιο σημαντική τουριστική επένδυση για την Ελλάδα είναι , εμείς οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες να αγαπήσουμε και να σεβαστούμε την χώρα μας.

Γράφει ο Γιάννης Στάθης

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στον τύπο, η Ελλάδα φαίνεται να επιστρέφει στην κορυφή των επιλογών των τουριστών, οι οποίοι τον προηγούμενο χρόνο την είχαν αποφύγει λόγω του φόβου που προκαλούσε η αβεβαιότητα. Και παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση συνεχίζει να μαστίζει την ελληνική κοινωνία, οι τουρίστες πλέον αισθάνονται ασφαλείς να επισκεφθούν τη χώρα μας. Με τον κίνδυνο της εξόδου από το ευρώ να έχει απομακρυνθεί αισθητά – αν όχι εντελώς – και με το φάκελλο «ασφάλεια» να αντιμετωπίζεται πλέον με επιτυχία, η Ελλάδα επανέρχεται ως μαγευτικός τουριστικός προορισμός, κερδίζοντας επισκέπτες που τα προηγούμενα χρόνια προτίμησαν – λόγω τιμών – την Ισπανία ή την Τουρκία.*
Ο τουρισμός αποτελεί τον κύριο πυλώνα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, συνεισφέροντας αποφασιστικά στο ΑΕΠ και την αύξηση της απασχόλησης. Η επείγουσα υιοθέτηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου προσανατολισμένου σε μεγαλύτερη εξωστρέφεια, με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης της χώρας, πρέπει να ρίχνει βαρύτητα στη συνιστώσα του τουρισμού.
Το νέο μοντέλο ανάπτυξης για τον τουρισμό πρέπει να λαμβάνει υπόψη και – κυρίως - να αναπτύσσει περισσότερο το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας που είναι ο τουρισμός. Αυτό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με την αξιοποίηση του ήλιου και της θάλασσας. Το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι ο συνδυασμός των μεγάλων εναλλαγών τοπίου- φυσικού και πολιτιστικού – με κυρίαρχες παντού τις ιστορικές παραδόσεις μας σε όλες τις περιόδους.
Στην εποχή μας όμως όπου ο ανταγωνισμός αυξάνεται αλματωδώς, ολοένα και περισσότερες χώρες προσπαθούν εισέρχονται στη διεθνή τουριστική αγορά προσπαθώντας να προσελκύσουν τουρίστες, με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητη η ανάπτυξη όχι μόνο του κλασικού τουριστικού μοντέλου αλλά και νέων μορφών τουρισμού που θα κεφαλαιοποιούν τον συνδυασμό «ήλιος και θάλασσα» αλλά θα προσφέρουν και κάτι παραπάνω από αυτό. Αν στο προσφερόμενο τουριστικό προϊόν δεν προστεθούν ιδιαίτερα στοιχεία τότε θα είναι πολύ εύκολο η Ελλάδα να χάσει την πρωτοκαθεδρία που με πολύ κόπο φαίνεται να ξανααποκτά στη διεθνή τουριστική σκηνή. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στις ασιατικές χώρες, σε συνδυασμό με τη μείωση του κόστους στις μεταφορές λόγω του ανταγωνισμού και της απελευθέρωσης των σχετικών υπηρεσιών.
Σε αυτό το πλαίσιο των διεθνών τάσεων για την προσφορά και ζήτηση των τουριστικών υπηρεσιών, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η ποιοτική διαφοροποίηση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, με αξιοποίηση όλων των φυσικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της.
Αν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, ο τουρισμός με τη σειρά του θα δώσει λύσεις σε μια σειρά προβλημάτων της εποχής μας, δημιουργώντας μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες και νέες θέσεις εργασίας, και άρα σημαντική αύξηση του ΑΕΠ και αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας.
Είναι προφανές ότι η επιτυχής και βιώσιμη ανάπτυξη ενός νέου ελληνικού τουριστικού προϊόντος συναρτάται με τη συνεχή εκπαίδευση και κατάρτιση όλων των εμπλεκόμενων στον τουριστικό κλάδο. Η παροχή εξειδικευμένων τουριστικών υπηρεσιών σε ειδικές κατηγορίες τουριστών, π.χ. τους τουρίστες της τρίτης ηλικίας, που είναι και οι εύρωστοι οικονομικά, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα επιτυχίας στο παραπάνω μοντέλο.

Ευρύτερα η ανάπτυξη του τουρισμού απαιτεί σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία του διοικητικού μηχανισμού αλλά και στη νοοτροπία των πολιτών. Είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί η λογική του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, της ήσσονος προσπάθειας και της ευκαιριακής απασχόλησης με τον τουρισμό. Μόνο έτσι θα αποτραπεί η περαιτέρω διάθεση ενός τουριστικού προϊόντος χαμηλής ποιότητας και με φθίνοντα έσοδα. Ταυτόχρονα, είναι σημαντική η διασφάλιση του περιβάλλοντος κατά την υλοποίηση τουριστικών υποδομών και επενδύσεων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουρισμού. Η πιλοτική ανάπτυξη κλάδων όπως ο συνεδριακός και ο αθλητικός τουρισμός είναι μια ασφαλής λύση για βιώσιμη ανάπτυξη των περιφερειών.
Είναι επίσης σημαντική η προστασία και ανάδειξη των παραδοσιακών οικισμών, η διευκόλυνση της κρουαζιέρας και η προστασία των χώρων φυσικού κάλλους. Ταυτόχρονα είναι αναγκαία και η ενίσχυση των σύγχρονων υποδομών στις συγκοινωνίες, στις επικοινωνίες και στις υπηρεσίες υγείας και η ανάγκη ολοκλήρωσης του χωροταξικού σχεδιασμού για τον τουρισμό. Η συγχρηματοδότηση των έργων υποδομής με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την επίτευξη του στόχου αυτού. Η Αθήνα και ο Πειραιάς ως κατά κύριο λόγο πύλη εισόδου των τουριστών πρέπει να λάβουν ιδιαίτερης προσοχής.
Συγκεφαλαιώνοντας τα παραπάνω, επιγραμματικά σημειώνουμε τα εξής:
Α) Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αναλάβει επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που θα αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, θα σέβονται το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά και θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του προϊόντος, αφήνοντας πίσω κοντόφθαλμες πρακτικές που στηρίζονται αποκλειστικά στο βραχυπρόθεσμο κέρδος.
Β) Η πολιτεία -- κι αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την κεντρική διοίκηση αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση – πρέπει, πρώτον, να επιτύχει την άριστη κατανομή των περιορισμένων δημόσιων πόρων, έτσι ώστε να αναβαθμιστούν οι υποδομές που επηρεάζουν την ποιότητα του τουριστικού προϊόντος, και, δεύτερον, να συνεχίσει να βελτιώνει το "περιβάλλον" της επιχειρηματικής δραστηριότητας.**
Όπως είπαμε, η πλούσια πολιτιστική κληρονοµιά , οι ήπιες κλιµατολογικές συνθήκες και το φυσικό κάλλος της Ελλάδας έχουν ως αποτέλεσµα η χώρα να συγκαταλέγεται µεταξύ των σηµαντικότερων τουριστικών προορισµών παγκοσµίως. Η περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισµού µπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη τα οποία διαχέονται σε ολόκληρη την οικονοµία, στηρίζοντας τις παραγωγικές της δοµές και την περιφερειακή ανάπτυξη ιδιαίτερα σε περιοχές της χώρας, όπως τις νησιωτικές, όπου οι αναπτυξιακές προοπτικές είναι µικρότερες. Το γεγονός αυτό υποδεικνύει την αναγκαιότητα διερεύνησης των διακλαδικών σχέσεων και της συνεισφοράς του τουριστικού τοµέα στην εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα.
Αν επιδιώκουμε πολλαπλά οφέλη από τον τουρισμό, η εμπειρία του επισκέπτη από την έκθεσή του στην ελληνική καθημερινότητα θα πρέπει να είναι μόνο θετική.
H αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας μας , δηλαδή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους για την παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας , αξιοποιώντας τις αλλαγές που συμβαίνουν στο παγκόσμιο στερέωμα αποτελεί μια βιώσιμη λύση , η οποία προαπαιτεί εισαγωγή καινοτομιών σε όλη την διαδικασία οργάνωσης και παραγωγής με ταυτόχρονη αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η πιο σημαντική τουριστική επένδυση για την Ελλάδα είναι , εμείς οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες να αγαπήσουμε και να σεβαστούμε την χώρα μας.

* Καθημερινή της Κυριακής.
** Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος.

read more

«Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος». Ναύαρχος Κουντουριώτης

Γράφει ο Γιάννης Στάθης


Πρόσφατα η χώρα μας , μέσω του πληρώματος της φρεγάτας ΚΑΝΑΡΗΣ (F 464 )του Πολεμικού Ναυτικού μας , πέτυχε μια σημαντική διάκριση . Και δεν είναι η πρώτη φορά που οι ένοπλες δυνάμεις μας επιτυγχάνουν διεθνείς διακρίσεις.

Σε συνεκπαίδευση που πραγματοποιήθηκε στις 29 Αυγούστου με τη φρεγάτα HMS Montrose (F-236) του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού (Royal Navy) το δικό μας πλοίο άφησε άριστες εντυπώσεις κυριαρχώντας ολοκληρωτικά σε κάθε επιχειρησιακό επίπεδο. .
Ο κυβερνήτης του Αγγλικού ετοιμοπόλεμου πολεμικού πλοίου ,εντυπωσιασμένος δήλωσε ¨ «Ήταν προνόμιο για εμάς, να συνεργαστούμε με τη Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ και να αποδειχθεί , κατηγορηματικά, ότι είμαστε σε θέση να επιχειρήσουμε σε προχωρημένο επίπεδο με το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, ειδικά καθώς η Ελλάδα αποτελεί ένα τόσο σημαντικό εταίρο του Ηνωμένου Βασίλειου. Προσβλέπω στην περαιτέρω συνεργασία μαζί τους στο μέλλον. "
Αντιπλοίαρχος James Parkin, Κυβερνήτης HMS Montrose

Με αφορμή την παραπάνω είδηση , η οποία φυσικά πέρασε στα ψηλά , μια και η προβολή ανούσιων δραστηριοτήτων του ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού ,έχει μάλλον καταστεί σημαντικότερη για κάποιους, θα ήθελα με πολύ μεγάλο σεβασμό να κάνω μια αναφορά στο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων , το οποίο δοκιμάζεται και αυτό , όπως όλος ο λαός μας , από την φονική οικονομική κρίση.

Η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στις ΄Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας είναι πολύ μεγάλη. Ο Ελληνικός λαός τις θαυμάζει, τις σέβεται και τις εμπιστεύεται.

Αποτελούν το φόβητρο κάθε ενδεχόμενου αντιπάλου, ο οποίος πολύ καλά γνωρίζει ότι θα πληρώσει ακριβά κάθε ένοπλη αναμέτρηση μαζί τους.

Οι ένοπλες δυνάμεις μας , δεν είναι ούτε τα σίδερα, ούτε τα όπλα και οι υπολογιστές. Είναι οι άνθρωποι, το έμψυχο δυναμικό , τα στελέχη και οι στρατευμένοι . Είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, η αστείρευτη αυτή πηγή έμψυχων και ηθικών δυνάμεων.

«Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος». Έλεγε ο Ναυαρχος Κουντουριώτης

Πιστά προσηλωμένες στις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, με την οργάνωσή τους, την υψηλή ενσυνείδητη πειθαρχία του προσωπικού, την άρτια και επίπονη εκπαίδευσή και την ισχυρή συνοχή τους, αποτελούν ίσως την καλύτερα οργανωμένη κοινωνική ομάδα, με τεράστια επιρροή στην Ελληνική κοινωνία και γενικότερα στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας.

Είναι οι καθημερινοί ήρωες , οι οποίοι μας κάνουν υπερήφανους κάθε μέρα.
Άνθρωποι που τα κατορθώματα τους , δεν γίνονται ταινίες .

Καθημερινός ήρωας είναι ο στρατιώτης ο οποίος είναι σκοπός , στην απομακρυσμένη βραχονησίδα.

Ήρωας της διπλανής πόρτας, είναι ο χειριστής του μαχητικού που είναι σε ετοιμότητα στη Μοίρα Αναχαίτισης.

Ήρωας της καθημερινότητας είναι ο Έλληνας ναύτης που περιπολεί αδιάκοπα στο Αιγαίο.

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις,, παρ όλες τις αντιξοότητες , συνεχίζουν υπερήφανα την πορεία της υπευθυνότητας.

Το Πολεμικό Ναυτικό είναι πάντα έτοιμο και παρά τις δυσκολίες κάνει πάντα αυτό που ξέρει να κάνει καλά : να κυριαρχεί στις θάλασσες !

Με ιδιαίτερη σεμνότητα υποβάλλω, τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Αντιπλοίαρχο Π.Ν. Παναγιώτη Παπαγεωργίου κυβερνήτη της ΦΓ ΚΑΝΑΡΗΣ και το πλήρωμα του για τις εξαιρετικές τους επιδόσεις αλλά και γιατί μας έδωσαν έναν ακόμη λόγο να αισθανθούμε υπερήφανοι για το Πολεμικό Ναυτικό μας.

Στη φωτογραφία : Ανταλλαγή αναμνηστικών μεταξύ του Κυβερνήτη της Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ, Αντιπλοιάρχου Π. Παπαγεωργίου και του Ανθυποπλοιάρχου Chris Poulson.

Παρακάτω παραθέτω σχόλια του Αγγλικού και ελληνικού τύπου για την Ελληνική επιτυχία.


HMS Montrose εναντίον Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ

Τα στελέχη του Βρετανικού Ναυτικού εντυπωσιάστηκαν από την εξαιρετική απόδοση της φρεγάτας ΚΑΝΑΡΗΣ του Πολεμικού Ναυτικού.
Άριστες εντυπώσεις στους Βρετανούς άφησε η φρεγάτα KANAΡΗΣ (F-464) του Πολεμικού Ναυτικού σε συνεκπαίδευση που πραγματοποιήθηκε στις 29 Αυγούστου με τη φρεγάτα HMS Montrose (F-236) του Βασιλικού Ναυτικού (RN). Οι δύο φρεγάτες συνεκπαιδεύτηκαν σε hunter-killer scenario, εκτελώντας πλήθος γυμνασίων όπως μετάδοση σημάτων με όλους τους διαθέσιμους τρόπους, βολές πυροβόλων όπλων και ανίχνευση εχθρικού πλοίου με παθητικά μέσα εντοπισμού. Η διμερής άσκηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Cougar 2013 που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μεσόγειο για την επίδειξη επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του Βρετανικού Ναυτικού. Η συνεκπαίδευση κορυφώθηκε με την εκτέλεση βολών στη βραχονησίδα ΚΑΡΑΒΙΑ με τη βοήθεια του οργανικού ελικόπτερο Lynx Mark 8, στο οποίο επέβαιναν μέλη της 148ης πυροβολαρχίας του 29ου Συντάγματος Commando Βασιλικού Πυροβολικού που είχαν ως αποστολή την καθοδήγηση/διόρθωση των πυρών. Η Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ εκτέλεσε πρώτη βολές με το πυροβόλο Oto Melara και ολοκλήρωσε το γυμνάσιο χωρίς λάθη, επιδεικνύοντας εξαιρετική ακρίβεια και ταχυβολία. Ακολούθησε η βρετανική φρεγάτα HMS Montrose που ολοκλήρωσε το γυμνάσιο με 60 βολές πυροβόλου Mk8 των 4.5 ιντσών, καταστρέφοντας όλους τους στόχους. Ο Ανθυποπλοίαρχος Chris Poulson που καθ΄όλη τη διάρκεια της συνεκπαίδευσης επέβαινε στην Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ και έτυχε άριστης φιλοξενίας από τους Έλληνες συναδέλφους του, δήλωσε εντυπωσιασμένος από τον επαγγελματισμό αλλά και τη συμπεριφορά όλων στο πλοίο. Είναι ενδιαφέρον να μαθαίνουμε τέτοιες ειδήσεις από τα Δελτία Τύπου ξένων ναυτικών δυνάμεων και όχι από τις δικές μας πηγές, οι οποίες το περνούν στα ψιλά γράμματα. Η προβολή των δραστηριοτήτων των υφυπουργών και υπουργών έχει μάλλον καταστεί σημαντικότερη για κάποιους.
“It has been a great experience to see Montrose operate with the Kanaris, I am especially impressed with the operation of the medium range gun.”
“I was made very welcome by our Greek allies, and was very impressed by the professionalism and attitude of everyone I met on board.
“It brought home to me how similarly our navies work and how much we have in common. It is an experience I will remember for a long time.”
Lieutenant Chris Poulson, SCO of HMS Montrose
“It has been a privilege to work with the HS Kanaris and to prove, unequivocally, that we are able to interoperate at an advanced level with the Hellenic Navy, especially as Greece is such an important partner to the UK. I look forward to further working with them in the future.”
Commander James Parkin, Commanding Officer HMS Montrose

Michalis Kostarakos @Kostarakos
Μπράβο σε Κυβερνήτη και πλήρωμα της Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ για την συνεκπαιδευση με τη HMS MONTROSE.Προβολή ισχύος και αποτροπή.

_http://strategyreports.wordpress.com/2013/09/05/hms-montrose-εναντίον-φγ-καναρησ/#more-48764

_http://www.royalnavy.mod.uk/News-and-Events/Latest-News/2013/August/29/130829-HMS-Montrose-Greek

read more

Η απαγωγή του Λεωνίδα Αναστασίου . 22 ημέρες όμηρος. Πλαταριά 1942.

Η απαγωγή του Λεωνίδα Αναστασίου .
22 ημέρες όμηρος.
Πλαταριά 1942.

Γράφει ο Γιάννης Στάθης
Εγγονός του Λεωνίδα Αναστασίου.

Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την Γερμανική κατοχή. Η Θεσπρωτία έχει παραδοθεί στους Ιταλούς ,οι οποίοι με την σειρά τους ,έχουν αγκαλιάσει το μουσουλμανικό στοιχείο. Οι ελληνικές αρχές και οι νόμοι είχαν πάψει προ καιρού να λειτουργούν. Η κατάσταση αναρχίας, έδωσε την ευκαιρία στους επιτήδειους για τρομοκρατία, λαφυραγωγία και εκδίκηση. Με την ανοχή των ιταλικών αρχών κατοχής, οι μουσουλμάνοι οπλοφορούν και επιδίδονται σε εκδικητικές και ληστρικές ενέργειες. Τρόμος, φόβος, αγωνία, είναι τα αισθήματα που κυριαρχούν στον τοπικό πληθυσμό. Ωστόσο πρέπει να αναφερθεί , ότι μέχρι το 1940 υπήρχε ειρηνική συνύπαρξη του πληθυσμού των μουσουλμάνων τουρκαλβανών και των ορθόδοξων ελλήνων χριστιανών. Οι σχέσεις ήταν ομαλές, ανθρώπινες και φιλικές. Έως τότε..

Η Πλαταριά, το 1942 ήταν ένα πολύ μικρό χωριό με 150 κάτοικους ,οι οποίοι ζούσαν στο ορεινό τμήμα και στον συνοικισμό Σκεπετό. Η κατοχική διοίκηση ήταν αρμοδιότητα των Ιταλών καραμπινιέρων, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στο κτίριο του σταθμού της χωροφυλακής στην Πλαταριά. Η Πλαταριώτες ζουν την φτώχια και την ανέχεια της κατοχής, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να επιβιώσουν. Μικρές καλλιέργειες, οικόσιτα ζώα ,ελιές και λάδι είναι τα μόνα μέσα για να μπορέσουν να ζήσουν. Ο φόβος έχει σκεπάσει τα πάντα...

Μία Τρίτη του Ιουνίου του 1942 στις 9 το πρωί, ο δεκαεπτάχρονος Λεωνίδας Αναστασίου, με την μικρή αδελφή του Ουρανία, περπατούν αμέριμνοι μέσα στον ελαιώνα από το χωριό ,προς το σπίτι τους στο Σκεπετό. Πέφτουν σε ενέδρα. Ξαφνικά δύο άγνωστοι ένοπλοι πετάγονται από τους θάμνους και με προτεταμένα τα ντουφέκια , τους προστάζουν: «Ακίνητοι μην κουνηθείτε».
Ο Λεωνίδας ,ξαφνιασμένος κρύβεται πίσω από μία μεγάλη πέτρα και αρπάζει με το χέρι του το περίστροφο ,που του είχε δώσει ο πατέρας του ,Μηνάς. Μπορεί να πυροβολήσει και να εξουδετερώσει τον έναν, ωστόσο φοβάται πολύ τις συνέπειες και κρύβει το όπλο του, κάτω από μία πέτρα. Παραδίνονται αμαχητί και οι δύο.
Οι δύο άγνωστοι άντρες είναι μουσουλμάνοι. Με την απειλή των όπλων τους οδηγούν πεζή , αρχικά σε ένα δασύλλιο στην Μαζαρακιά. Από εκεί, με τα πόδια, περπατούν στην Κόντρα. Τους κρύβουν σε ένα πυκνό δάσος. Κατάκοποι, εξαντλημένοι, φοβισμένοι, δεν ξέρουν τι τους περιμένει.
Ξαφνικά εμφανίζεται ο εμπνευστής της απαγωγής. Είναι ο περιβόητος Νταλιάνης, από τον Βραχωνά ο οποίος έχει συστήσει συμμορία και έχει εξαπολύσει κύμα τρομοκρατίας στην Θεσπρωτία. Τον συνοδεύει ο συνεργάτης του, επίσης μουσουλμάνος τουρκαλβανός από την Μαζαρακιά εν ονόματι Τζιεμαλής. Του λεει του Λεωνίδα, «σας έχουμε απαγάγει και θα ζητήσουμε λύτρα από τους δικούς σας. Μόλις μας τα φέρουν, θα σας ελευθερώσω. Μέχρι τότε θα είστε όμηροί μου και ο Τζιεμαλής θα σας φυλάει».


Στην Πλαταριά, στο Σκεπετό, οι γονείς των παιδιών έχουν ανησυχήσει πολύ και έχουν κινητοποιήσει τους πάντες και τα πάντα για να τα εντοπίσουν . Όμως τίποτα. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας μουσουλμάνος και μεταφέρει τα μαντάτα στον παππού Μηνά , πατέρα του Λεωνίδα. «Ο Νταλιάνης έχει απαγάγει τα παιδιά σου και θέλει λύτρα. Αφού κάνεις ότι σου πει και του παραδώσεις τα χρήματα θα τα αφήσει ελεύθερα. Δεν έχεις πολύ χρόνο». Σάστισε και βουβάθηκε ο παππούς Μηνάς. Δεν ήξερε τι πρέπει να κάνει. Φωνάζει τους Κιτσαίους ( το σοι των Αναστασίου) και τους άλλους χωριανούς. Σκέπτεται μήπως θα έπρεπε να ενημερώσουν τους καραμπινιέρους. «Όχι» ήταν η ομόφωνη απάντηση. «Είμαστε σίγουροι ότι το γνωρίζουν και έχει γίνει με την ανοχή τους». «Να βρούμε τα χρήματα αλλά πώς, πόσα και πόσο σύντομα; ». Τελικά αποφασίζεται τις επόμενες εβδομάδες να πουληθεί όλο το βιος τους, κυρίως το λάδι και διάφορα τιμαλφή που διέθεταν, ενώ ταυτόχρονα και οι οικογένειες των υπόλοιπων συγχωριανών θα συνεισέφεραν όσο περισσότερο μπορούσαν.

Στην Κόντρα ,στο δάσος ,έχουν περάσει ήδη πολύ δύσκολες επτά ημέρες με ελιές, ψωμί και τυρί και τα δύο αδέλφια παραμένουν όμηροι πάντα κάτω από το άγρυπνο μάτι του φρουρού Τζιεμαλή. Ο Νταλιάνης, αντιλαμβανόμενος ότι δεν του χρειάζεται , αποφασίζει να ελευθερώσει την Ουρανία η οποία επιστρέφει στο σπίτι της σοκαρισμένη και ενημερώνει την οικογένεια ότι ο Λεωνίδας είναι καλά στην υγεία του .
Ξαφνικά μία πληροφορία φτάνει στον Νταλιάνη. Η φήμες λένε ότι ο Λεωνίδας κατά την διάρκεια της επιχείρησης της απαγωγής του είχε όπλο. Τον ρωτάει ευθέως « Λιώνη είχες όπλο ; », «Ναι» του απαντάει. «Που το έκρυψες» «Στο σημείο της ενέδρας κάτω από μία πέτρα». Στέλνει αμέσως άνθρωπο ο Νταλιάνης και το βρίσκει όπως ακριβώς του υπέδειξε ο Λεωνίδας. «Τελικά Λεωνίδα είσαι ειλικρινής και είσαι παλικάρι» του είπε «και να σου πω και κάτι άλλο. Ακόμα και αν ο πατέρας σου δεν μου δώσει τα λύτρα δεν θα σε σκοτώσω και θα σε αφήσω ελεύθερο». Η δέσμευση του Νταλιάνη έδωσε μεγάλη ανακούφιση στον καταβεβλημένο ψυχικά και σωματικά Λεωνίδα. Πήρε δύναμη να αντέξει τις υπόλοιπες μαρτυρικές ημέρες ομηρίας.
Oι μέρες περνούσαν αργά, βασανιστικά, Σαν αντίδραση στο άγχος, την ένταση και την ανασφάλεια ο Λεωνίδας κοιμόταν, όσο περισσότερο μπορούσε. Τις ώρες που ήταν όρθιος μόνο κακές σκέψεις πλημμύριζαν το μυαλό του. Τι θα γίνει τελικά , θα βρουν τα λύτρα οι γονείς του , θα τα καταφέρουν , θα το αφήσουν ελεύθερο.. Ένα ψυχολογικό μαρτύριο δίχως τέλος...
Στο μεταξύ στο Σκεπετό, η προετοιμασία συγκέντρωσης των χρημάτων ήταν πυρετώδης. Η οικογένεια ξεπουλήθηκε ολοκληρωτικά, αλλά και οι συγχωριανοί βοήθησαν όσο μπορούσαν. Τελικά σε ένα κλίμα φόβου, άγχους και πίεσης συγκεντρώθηκε το ποσό, ιλιγγιώδες για την εποχή. Οι φήμες μιλάνε για πέντε εκατομμύρια. Όλοι περίμεναν την επικοινωνία του απαγωγέα για να δώσει οδηγίες για το πότε, πως και που, θα παραδίδονταν τα λύτρα.
Και η στιγμή, έπειτα από 22 ημέρες αγωνίας, έφτασε. Το ραντεβού δόθηκε σε ένα σημεία δυτικά του Αργυροτόπου. Ξεκίνησαν από την Κόντρα, ο Λεωνίδας μαζί με τον Νταλιάνη και τον Τζεμαλή, έφτασαν, κρύφτηκαν και περίμεναν. Ο παππού-Μηνάς με μία βλάχικη τσάντα γεμάτη χαρτονομίσματα , έφτασε στο προσυμφωνημένο σημείο και την ακούμπησε στο έδαφος . Αφού αποχώρησε ο Νταλιάνης κατέβηκε και πήρε την τσάντα με τα λύτρα , «γεμάτη χαρτονομίσματα Γεωργίου Σταύρου». Ανέβηκε στην κρυψώνα και διέταξε τον νεαρό αλλά γραμματιζούμενο Λεωνίδα, «μοίρασέ τα μας σε επτά μερίδια». Ο Λεωνίδας τα μοίρασε και τους τα παρέδωσε.
«Είσαι ελεύθερος, φύγε» «γει ιλιρ , ικ » πρόσταξε ο Νταλιάνης. «Τον δρόμο τον ξέρεις . Από δω και πέρα μην φοβάσαι τίποτα. Πήγαινε στους δικούς σου».
Ο Λεωνίδας γεμάτος χαρά, αγωνία, και άγχος φεύγει τρέχοντας από τα βουνά του Αργυροτόπου και σε λίγη ώρα φτάνει στο Σκεπετό, στο σπίτι του .Πνίγηκε στις αγκαλιές των δικών του. Ωστόσο δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση για πανηγυρισμούς. Ο πατέρας του τον έστειλε μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια στην Πέστανη. Παρέμεινε εκεί μέχρι το 1947, όπου και επέστρεψε στην Πλαταριά. Στην Πέστανη, το σόι των «Κιτσαίων» ήταν αρκετά μεγάλο και ισχυρό ,γεγονός που έδινε μία αίσθηση ασφάλειας στην οικογένεια. Ο Λεωνίδας με τον Νταλιάνι ξανασυναντήθηκαν στην Πέστανη όταν ο δεύτερος, επικεφαλής ομάδος μουσουλμάνων συμμοριτών, επέδραμαν στο χωριό με δυστυχώς γνωστές συνέπειες. Όταν όμως αντίκρισε τον Λεωνίδα είπε «τους Κιτσαίους δεν θα τους πειράξετε». Και από τότε χάθηκε στην ιστορία.
Το ίδιο έγινε και με τους άλλους απαγωγείς . Πιθανώς διεφυγαν από την Ελλάδα μετά την απελευθέρωση της . Τα κίνητρα της απαγωγής , ήταν καθαρά οικονομικά εάν κρίνουμε από το αποτέλεσμα . Πόσοι ήταν τελικά οι απαγωγείς . Σύμφωνα με τα μερίδια που τους μοίρασε ο Λεωνίδας , ήταν επτά , ωστόσο εκτός από τους δύο που αναφέρονται στην περιγραφή , δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι υπόλοιποι...
Ο παππούς Λεωνίδας σήμερα ζει στην Πλαταριά, είναι σχεδόν 90 ετών και αποφάσισε μετά από αφόρητες πιέσεις μου, να διηγηθεί την περιπέτειά του, μετά από εβδομήντα ένα χρόνια .
«Δεν με πείραξαν, δεν με φόβισαν, ήταν φιλικοί μαζί μου. Δεν τους κρατάω καμία κακία» μου είπε κλείνοντας οριστικά, για τον ίδιο αυτό το κεφάλαιο.
Την περιγραφή μου την έδωσε μαζί με την γυναίκα του, γιαγιά Βασιλική, επίσης Πεστανιώτισσα . Η Βασιλική Ιωάννου είναι κόρη του Κόλιου Ιωάννου και ανιψιά του «λιονταριού» της Πέστανης, Τζέλιου (Βαγγέλη) Ιωάννου. Η γιαγιά , μου αποκάλυψε ότι κατά την διάρκεια της ομηρίας του, έγραψε ένα τραγούδι για την αγαπημένη του Βασίλω..
Την Τρίτη το πρωί πρωί,
Που πέρναγα από πέρα
Δυο κλέφτες μας συλλάβανε
Μας πήραν στα καρτέρια,
Μας βάλανε μπροστά , μπροστά ,
Μας βάλανε στο ρέμα
Και στο βουνό ψηλά ψηλά,
Φαινόταν η Βασίλω μου
Πως ήταν τα βουνά..

Όταν τον ρώτησα, «παππού» , «ξέρεις ότι εάν τότε δεν είχες απελευθερωθεί δεν θα υπήρχε τίποτα και κανένας , από όσα ζούμε στην οικογένεια σήμερα; ». Εκεί δάκρυσε και χαμογέλασε . Και μου είπε. «Ζήστε την ζωή σας εσείς και μην αφήνετε στιγμή να πάει χαμένη».
Ο Λεωνίδας μετά το τέλος της περιπέτειας του, παντρεύτηκε την Βασιλική και απέκτησε τέσσερα παιδιά, εννιά εγγόνια και πέντε δισέγγονα. Έζησε και συνεχίζει να ζει μία έντιμη και υπερήφανη ζωή ,πάντα στην αγαπημένη του Πλαταριά... μαζί με την Βασιλική του !!!

read more